Κρυφές ανάσες.

Καμιά φορά λέω πως η ποίηση είναι πληθώρα συναισθημάτων και πολλές ιστορίες μαζί μέσα σε έναν στίχο. Η φίλη - ποιήτρια Κυριακή Μαραντίδου μου χαρίζει για δεύτερη φορά ένα από τα ποιήματα της. Και μάλιστα το δημιούργησε αποκλειστικά για το βιβλίο μου Κρυφές ανάσες - Εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ



Ανάσα μου.. Νιώθω να σε αναπνέω... Ανασαίνω και νιώθω μια δεύτερη αναπνοή μέσα μου.. Σε γεύομαι σε μυρίζω,σε ΖΩ... Τα θυμάσαι αυτά τα λόγια? Θυμάσαι που μου έλεγες να κρατηθώ δυνατή? Να είμαι εγώ αυτή που θα σε νιώσει? Εσύ όμως ξέχασες τα πάντα και έφυγες... Χάθηκες και δεν κοίταξες ποτέ πίσω.. Και βρέθηκα να μετρώ τις κρυφές ανάσες που μου είχες χαρίσει για να μπορέσω να μείνω δύνατή.. Με αυτές πορεύομαι... Οι κρυφές ανάσες είναι που με κρατάνε ζωντανή.... Τις κράτησα από τότε που στάλαζε μέσα μου ο έρωτας από τα λόγια σου... Κράτησα τότε την ανάσα σου την ώρα που με πάθος μου δινόσουν και την έκανα φυλαχτό πολύτιμο. Κρυφές ανάσες στάλαξαν στην ψυχή μου,και μου έδωσαν πνοή για να αντέξω τη φυγή σου. Κρυφές ανάσες κράτησα για να μπορώ να εκθέτω τις ψευδαισθήσεις τα όνειρα,τις σκέψεις και τα λόγια μου σε λευκό χαρτί....
                                             

.

..